Samen met mijn oudste zoon Tristan ben ik, Roel, naar Friesland gereden om te praten met Fokke en Gertjan Hofman van I-KOOK Oudehaske.

Fokke, 57 jaar en sinds 2008 franchiseondernemer bij I-KOOK Oudehaske. Vanuit huis is hij helemaal geen ondernemer. Zijn familie vond ondernemerschap vooral gevaarlijk, je kon alles verliezen en zelfs failliet gaan. Toch nam Fokke in 2000 na 13 bazen te hebben geteld de stap om te ondernemen. Hij dacht: wat mijn baas kan, dat kan ik zelf beter. Eigengereid, doelgericht en zelfredzaam, Fokke is het allemaal.  Sommige zouden zeggen dat hij eigenwijs en een tikkie zwart-wit is. Ik heb hem vooral leren kennen als eerlijk en loyaal. Met Fokke weet je waar je aan toe bent.

Fokke heeft ooit in bij Wickes bouwmarkt alles aangepakt en later bij de Karwei in Dokkum. Daar kwam hij voor het eerst in aanraking met keukens. Eind jaren negentig begon hij als verkoper bij Hans Verkerk. In 2007 werd I-KOOK ontwikkeld en Fokke kende Jaap nog uit zijn tijd bij Nobilia. Fokke zocht aansluiting bij een sterke en stabiele organisatie met een frisse blik op de toekomst. Saillant is dat ik zakelijke gesprekken alleen met Fokke in het Frysk kan voeren. Na een korte stage bij I-KOOK Hattem, waagde hij de sprong en opende de winkel in Oudehaske.

In augustus 2020 kwam jouw zoon Gertjan je versterken. Een samenwerking tussen vader en zoon, dat is niet zomaar iets. Jullie werken nu bijna 3 jaar samen. Gertjan, had jij altijd al de ambitie gehad om bij je vader te gaan werken?

Nee, totaal niet eigenlijk. Ik had enorm de instelling: “Het komt allemaal wel aanwaaien.” Mijn opleiding Detailhandel heb ik ook nooit afgemaakt. Ik ben destijds samen met mijn vriendin naar het buitenland verhuisd. Ik heb vijf jaar op Malta gewoond en gewerkt. Anderhalf jaar heb ik in een casino gewerkt en daarna nog twee jaar de customer support voor Unibet. Mijn vriendin is een echt familiemens en toen er in haar familie wat reuring was, voelde Malta als te ver van huis. Zo vertrokken we terug naar Nederland, simpel.

De dag nadat we thuiskwamen, gingen we bij mijn vader langs voor een BBQ met alle jongens erbij. Na een paar drankjes zei Fokke: “Ik heb het verdomde druk, al zou ik er alleen al eentje bij hebben voor de telefoon.” Zodat hij bezig kon zijn met klanten zonder dat hij gestoord zou worden. Dat kan ik me nu heel goed voorstellen. Die avond ging ik er verder niet op in, maar de volgende dag vroeg ik me toch af hoe serieus de opmerking was. Ik gooide een balletje op door te zeggen tegen mijn vader: “Telefoon opnemen etc. dat kan ik ook wel”. “We hebben er de dagen erna veel met elkaar over gesproken. Privé en werk moeten wel gescheiden blijven. Als je bij elkaar op visite komt moet het niet alleen maar over werk gaan en andersom. Je moet dingen kunnen zeggen zonder dat je er ruzie over krijgt.” De insteek van Fokke was om iemand voor de telefoon aan te nemen, maar al vrij snel dook ik met mijn neus in de boeken. En vandaag de dag ben ik verantwoordelijk voor verkoop, planning en service. 😊

Het is leuk om te zien dat je zo je draai gevonden hebt. Dat kan natuurlijk ook niet anders met een veteraan als leermeester. Hoe vond je het om het vak eigen te maken?

Het vak leren vond ik moeilijk, de codes in Simar onthouden vooral. Over de verkoop zei mijn vader: “Je moet gewoon even door die eerste periode heen, je zult zien, daarna gaat het lopen”. Het meeste wat ik van hem heb geleerd is: “Doe maar lekker normaal, dan doe je al gek genoeg.” Dat kunnen mensen hier uit de omgeving ook waarderen. Niet te veel poespas, gewoon eenvoud. Dat is ook waarom het I-KOOK DNA bij mij past.

Ik kan me voorstellen dat mensen jullie al snel gaan vergelijken en overeenkomsten zoeken. Waarin zien jullie zelf overeenkomsten of juist verschillen?

Anderen zien heel veel overeenkomsten zoals, bepaalde trekjes en hoe we dingen zeggen. Gertjan ziet het vooral terug in lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen. Dat ziet hij ook bij zijn broertjes terug. Het verschil tussen vader en zoon zit hem voornamelijk in de generatie. Fokke is wat ouderwetser. “Alles wat nieuw is, is niet goed.” Alles wat met technologie te maken heeft vindt hij niet nodig. “Fokke had vroeger altijd in zijn cloud-omgeving de planning van de monteurs staan. Ik zei tegen hem dat dat niet handig was want ik moest altijd naar zijn computer lopen om iets op te zoeken. En als hij er een keer niet was, moest ik zijn computer opstarten etc. Dus ik stelde een Google Drive document voor. Dat vond hij allemaal niet nodig. Toen heb ik het toch gedaan en uiteindelijk was hij het er toch wel mee eens dat deze manier veel makkelijker was.” Als er nu weer een keer zoiets voorvalt dan geeft hij alsnog niet snel toe. Hij moet het eerst even zien, haha!

In de manier van verkopen zit een groot verschil tussen vader en zoon. “Iedereen heeft ook zijn eigen manier van verkopen. Dat moet ook. Anders wordt het nep. Mijn vader is wat directer. Ik schrik soms van wat hij kan en durft te zeggen. Dat krijg je soms ook terug van klanten die een review schrijven. Klanten weten wel waar ze aan toe zijn en de meeste ervaren dat als heel fijn juist. Het heeft ook te maken met zelfverzekerd in je schoenen staan. Dan durf je ook meer. Mensen hebben bij hem ook het idee van, hij weet waar hij het over heeft,” vertelt Gertjan.

Het klinkt alsof Fokke je aan het klaarstomen is voor over een paar jaar. In de afgelopen twee jaar waren het topjaren door de pandemie. Financieel gezien was het misschien leuk, maar voelde dat ook voor jullie zo in het dagelijkse werk?

“Het had voor mij zo nog twee jaar mogen duren,” vertelt Fokke lachend. “In het begin moet je even wennen aan de drukte en de manier van werken. Alhoewel wij sowieso al veel op afspraak werkten. Je weet waar je aan toe bent. Maar op een gegeven moment is het niet meer bij te houden. Mensen belden naar de winkel met de vraag: “Hoe snel heb je een plekje vrij?” Gertjan vult aan: “ Haha, ja inderdaad. Mensen vroegen eerst wanneer de keuken geleverd kon worden en dan pas verder. Over het algemeen waren de meeste mensen gewoon positief. Totdat het gedoe met de levering van de apparaten begon. Mensen kregen daardoor een korter lontje. Voor ons was het overmacht. We hebben steeds transparant gecommuniceerd naar de klant en bepaalde merken ook gewoon niet meer geadviseerd.

Gertjan, toen je hier kwam werken had je dus nog totaal niet de gedachte om ooit te gaan ondernemen. Nu twee jaar later zie je toch een bepaalde focus en zie je dat het in je zit. Je straalt dynamiek uit. Kun je aangeven waar de passie vandaan komt?

Nee klopt. Voor mijn gevoel ging ik tijdelijk bij mijn vader werken. Tijdens mijn studie had ik de ambitie om een sportwinkel te openen. Destijds kwamen toen de webshops op en ik wist dat daar niet tegen te vechten was. Na mijn vertrek naar Malta heb ik er ook nooit meer bij stilgestaan. Nadat ik hier begon met werken en het vak verrassend genoeg ineens heel erg leuk vond, ging het weer prikkelen. Het heeft er denk ik deels mee te maken dat ik wilde laten zien dat ik veranderd ben ten opzichte van tien jaar geleden. Ik was geland. Het gevoel van ondernemer worden moet nog wel langzaam groeien. Voor Fokke is het allemaal normaal, voor mij is het nieuw. En je maakt fouten. Een voorbeeld is dat ik een stenen blad verkeerd had besteld en dan vind ik het lastig dat zoiets het bedrijf van mijn vader dan geld kost. Maar dat ik me daar druk over maak is misschien ook wel goed juist.

Fokke vertelt: “Het heeft er denk ik ook mee te maken hoe ik soms op de fouten reageer. Hij had een paar kleine dingen fout gedaan en dan roep ik; nou dat is weer 200 euro naar de maan. Dat doet ook iets met hem natuurlijk op zo’n moment. Hij moest erna inmeten en vervolgens belt hij mij op. Dan merk je gewoon dat hij onzeker geworden is, door een paar fouten vlak na elkaar. Dan geef ik ook aan dat het menselijk is. Iedereen maakt fouten, ik net zo goed, dan is het klaar.”

Het is ook zoeken naar de balans. Ik denk dat als je jezelf als vakman verder ontwikkelt; belang van de zaak, klant en eigen belang. Als je daarin balans vindt, dan ben je misschien af als ondernemer.

Tristan, jij bent tien jaar jonger dan Gertjan. Gertjan is geland zou je kunnen zeggen. Jij zit volop in het studentenleven en ontdekt het allemaal nog. Hoe is het voor jou dat ik samen met je oom Jaap een bedrijf heb? Vraag je je wel eens af of jij ooit iets met dat bedrijf moet?  

Tristan: “Dat voel ik zeker wel maar ik weet ook dat je er dan echt klaar voor moet zijn en echt moet willen. Zover ben ik nog niet. Ik weet van jou dat het niet zomaar komt aanwaaien, dat het nodig is om altijd een stap extra te zetten. Maar de ondernemende traditie in de familie voortzetten voelt goed.”

Het is nu 2022. Gertjan, je werkt nu twee jaar bij je vader. Hoe zien jullie de ontwikkeling naar de toekomst?

Fokke: “Het lijkt erop dat we kleine stapjes aan het zetten zijn in de richting van een overname van het bedrijf. Binnen vijf jaar wil ik echt wel een beetje rustiger doen, een dag of drie minder werken misschien. Ik geloof dat we er wel uit zijn dat het gaat gebeuren. Alleen de manier waarop moeten we nog uitvogelen.” 😉

Dat komt vast goed bij I-KOOK Oudehaske. Een goede leermeester en een ambitieuze leerling; een winnende combinatie!